Nu of nooit

We bevinden ons in een interessante, misschien wel beslissende, fase van de Coronacrisis. Ondernemers en consumenten kunnen eigenlijk niet wachten om zo snel mogelijk terug te gaan naar de wereld van vóór de crisis. Misschien nog even anderhalve meter economie, maar dat houdt toch niemand langer dan een paar maanden vol. Alle mooie gedachten over een samenleving met minder verspilling, minder files en minder milieuverwoesting, zijn snel vergeten. Of, die ideeën leefden alleen bij een paar idealisten.

Heel voorzichtig liet het kabinet vorige week doorschemeren dat ondernemers misschien eens moeten nadenken over een gewijzigd verdienmodel en wat meer creativiteit. Als ze dat oppikken is dat waarschijnlijk puur uit lijfsbehoud, niet omdat ze het een goed idee vinden. Terug zoals het was, dat is wat we willen.

Leve de fun-economie
De crisis heeft wel bijzonder duidelijk aangetoond hoe verslaafd we allemaal zijn aan fun. We leven in een pure fun-economie. Sterker nog Nederland lééft voor een flink deel van de fun economie. Grote delen van onze economie (ik las ergens zelfs twee derde) zijn nooit (helemaal) tot stilstand gekomen. Alles wat we nodig hebben wordt nog steeds geproduceerd, zelfs wc-papier. Alles wat we nodig hebben kunnen we nog steeds kopen, eventueel online.

Alles wat we op dit moment niet meer hebben is fun. Vier goedkope vliegvakanties per jaar. Heel vaak naar een restaurant, en zodra de zon schijnt naar een uitpuilend terras. Verder theater-,bioscoop- en museumbezoek. En niet te vergeten fun-shoppen. Dat is geloof ik een combinatie van rondlopen in een druk stadscentrum, onnodige dingen kopen en de horeca bezoeken.

Overdaad
In deze fase van de crisis zouden we toch eens moeten nadenken over de vraag wat nou wél en wat niet iets toevoegt aan ons welzijn. Als we dat nu niet doen, is het een kwestie van tijd en we zijn weer terug bij waar we waren. Met alle twijfelachtige gewoontes erbij.
Er is niets mis met museums en theaters, ook niet met af en toe een terrasje, ook niet met een vakantie. Het gaat om de onvoorstelbare overdaad. En het kopen van grote hoeveelheden Chinese rommel, plus waanzinnig veel wegwerpkleren tijdens het fun-shoppen, dat moeten we toch eens kritisch bekijken.

Dit is de beslissende fase: het is nu of nooit.

Beste Henk Krol, wij 50-plussers gaan de economie redden

‘Als je altijd al een Ferrari wilde hebben moet je die als senior nu kopen’ zei Alex van Scherpenzeel van de ANBO deze week in de Volkskrant.*) Nou zit ik niet op een Ferrari te wachten, maar het idee spreekt me wel aan. Als je je spaargeld nu gewoon opmaakt of aan je kinderen schenkt, hoef je straks niet je eigen vermogensafhankelijke bejaardenzorg te betalen. Een prettige bijkomstigheid is dat je het voor ouderen desastreuze kabinetsbeleid lekker saboteert. Tegelijkertijd zorgen de uitgaven van de 50-plussers voor het redden van de economie.

Actie voeren
Henk, nu jouw partij de enige (zonder Islam obsessie) is die het voor de senioren opneemt, vraag ik je dit idee te ondersteunen. Wedden dat dat nog veel meer stemmen oplevert. Senioren hebben weinig middelen om actie te voeren. Welnu, dit is een mooie kans. Laat zien wat er allemaal mogelijk is met dat beetje spaargeld of die overwaarde van je huis, waar je 50 jaar voor hebt gesappeld. Het appeltje voor de dorst dat het kabinet en de jongere generatie je niet gunnen. Nou dat appeltje kunnen we met zijn allen schillen.

Als je wat spaargeld hebt is het natuurlijk niet handig om álles op te maken. Als het kabinet ook elementaire zorg voor senioren uit het basispakket haalt (wat niet ondenkbaar is), is het handig als je zelf wat achter de hand hebt om bij te betalen. Dat geld zou je bij je kinderen kunnen parkeren  Als die tenminste te vertrouwen zijn. Of ergens op een veilige plek waar Rutte en Samsom er niet bij kunnen.

Denk vooruit, geef het uit
De rest ga je uitgeven. Niet alleen aan Ferrari’s natuurlijk maar ook aan dingen waar je als bejaarde straks plezier van hebt. Investeer alvast in een traplift en een flexibele seniorenkeuken. Maak je hele huis drempelvrij. Installeer een luxe alarminstallatie, camera’s bij de voordeur, enz, enz. Koop een scootmobiel (type Ferrari) en een rollator. Denk vooruit en koop wat je straks nodig hebt en zeker niet meer van de overheid krijgt. En als er dan nog geld over is komen de leukere dingen: Fitte 65-plussers moeten een paar keer per jaar op reis. Daarmee kom je redelijk snel van wat geld af. Koop een mooie partij Côte du Rhone. Verder is het de hoogste tijd om dat ouwe bakbeest van een tv weg te doen. Als je over een paar jaar minder mobiel bent, kijk je sowieso meer tv. Hippe senioren doen dat natuurlijk ook op hun net aangeschafte tablet. Die kan ook mooi mee naar het verzorgingstehuis.

Anders pakt de politiek het af
Het doel van deze consumptiedrift is niet het stimuleren van onnodig gebruik van schaarse grondstoffen, maar doodsimpel zorgen voor een fatsoenlijke oude dag. Tja, en het blijft natuurlijk zo dat het de economie stimuleert en met al die senioren helpt het ons uit de crisis. Dit werkt veel beter dan al die verkeerde maatregelen van Rutte&co. Dit plan is ook niet alleen voor “rijke” ouderen. Juist met een beetje spaargeld ben je straks helemaal de klos. Geef het uit anders pakt de politiek het af!

Zo houd je die kiezers vast
Kortom Henk, grijp de kans om echt iets voor 50 plussers te doen. Om al die nieuwe kiezers vast te houden moet je resultaat boeken. Het is goed dat jouw partij ziet hoe de ouderen 5x benadeeld worden. Helaas zijn er maar weinig politici, journalisten, talkshow-gastheren en 50-minners die je geloven. Laat daarom op een nieuwe manier zien dat de politiek rekening met ons moet houden. Wij komen in actie en wij gaan de economie redden. Met of zonder Ferrari!

*) De Volkskrant van vrijdag 23 februari: Ouderen passen hun vermogen in hoog tempo aan

Nooit meer afwassen convenant

Als ik met iemand een afspraak maak dan houd ik mij daar meestal aan. Ik kom op tijd voor een vergadering, ik zorg voor de gevraagde presentatie of ik doe de afwas. Doe ik dat niet dan word ik ontslagen krijg ik geen opdrachten meer of geen eten.

In het bedrijfsleven gaat dat heel anders. Die ondernemers hoeven zich niet aan strakke afspraken te houden. Bedrijven zoals NS, Prorail, nertsfokkers of de verpakkingsindustrie sluiten convenanten met de overheid. Ze beloven zelf hun kwaliteit te verbeteren, hun co2 uitstoot te beperken geen afval te dumpen of te stoppen met dierenmishandeling. Een sanctie is dan niet nodig. In het convenant staat wanneer het doel bereikt moet zijn en wat er dan verbeterd is.

Vrijblijvend

Zo gaat het al jaren. De ene vrijblijvende afspraak naar de andere, heel vaak over duurzaamheid. Het scheelt de regering regelgeving en het handhaven daarvan. Bovendien maak je de ondernemers niet boos, want die zijn dol op convenanten en houden niet van milieuregels. Het bedrijfsleven neemt zelf de verantwoordelijkheid (zeggen ze) en het komt allemaal gladjes voor elkaar.

Werkt dat? Nou, meestal niet. Geef een bedrijf vijf jaar om een misstand op te lossen en na vier jaar en 11 maanden helemaal niets doen, roepen ze dat er veel te weinig tijd is om aan de afspraken te voldoen. Onze soepele overheid geeft dan nog eens een jaar of wat respijt om vooral geen strenge voorwaarden en sancties te moeten bedenken. Dat moddert maar voort en de noodzakelijke maatregelen komen er gewoon niet of in zeer afgezwakte vorm.

Angst

De angst om bedrijven aan hun afspraken te houden wordt er niet minder op met de VVD in de regering en een slecht economisch klimaat. Is er dan niemand (kamerlid, oppositiepartij?) die ziet dat dit soort vrijblijvende flauwekul niet werkt. Nee we gaan lekker door met convenanten. Daarom heb ik besloten voortaan zelf ook geen gewone afspraken meer te maken. Over de komende vergadering sluit ik een convenant: het is aan mij of, en zo ja wanneer ik kom en of ik me voorbereid. Ook de afwas thuis staat nu in een convenant. Heerlijk, Nooit meer afwassen!

PS: Op de website van het Rijk staan 128 convenanten……..

Zorgopera deel twee: met de premie is het goed mis

De betaalbaarheid van de zorg is toch niet hét grote item van de verkiezingen geworden. Uiteindelijk was er eigenlijk geen enkel item van belang. Alleen de vraag wie de grootste zou worden of wie in of uit het torentje moest, speelde een rol. Alle andere vraagstukken (zelfs ‘Europa’) verbleekten daarbij. Na het optrekken van de rookwolken, veroorzaakt door het strategisch stemmen, mogen Rutte en Samsom nu samen alle zaken regelen. Lekker makkelijk dus, maar er zijn wel twee zaken waar ze goed naar moeten kijken.

Goed mis

Wordt de zorg voor de heren wel een punt van belang? Dat is nog maar de vraag. Een hoger eigen risico is eigenlijk al ingeboekt, daar zal niet veel aan veranderen. Maar met de premie van het basispakket is wel wat aan de hand.

Dinsdag liet zorgverzekeraar DSW weten dat zij de premie niet hoeven te verhogen. Medicijnen zijn goedkoper geworden.

Directeur Oomen van DSW noemde gelijktijdig de winsten van de zorgverzekeraars ‘onmaatschappelijk’ hoog. Hier is het dus goed mis. Waarom moeten zorgverzekeraars grote winsten maken? Is dat de zegening van de vrije (VVD) markt?

Overstappen dus!

Dus ik zou zeggen dat iedereen die enigszins zijn verstand gebruikt nu moet overstappen naar een van de verzekeraars zonder winstoogmerk. Die zijn er gelukkig nog. Wel even checken of die ook de laagste premies rekenen. Het zou zomaar kunnen dat een winstmakende marktpartij de laagste premie rekent voor het basispakket, maar flink verdient op de aanvullende verzekeringen. Dat wordt nog lastig kiezen straks. Ik ben benieuwd of de heren Rutte en Samsom hier wat van vinden. Rutte gaat voor hogere winsten en Samsom voor een sociale premie en sowieso minder marktwerking in de zorg.

Zelf betalen?

Het vreemdste nieuws afgelopen week bracht het NOS journaal. Uit de ‘zorgagenda’, opgesteld door ongeveer alle belangenorganisaties in deze sector, zou staan dat huisvesting en voeding door zieken en ouderen in de toekomst zelf betaald moet worden en niet uit de AWBZ. Dat is op zich een heel goed idee, zij het dat het zo in veel gevallen al lang gaat. Nog niet in het ziekenhuis, maar wel bijvoorbeeld in verzorgingstehuizen. De verzorgde oudere moet een eigen bijdrage leveren ter grootte van zijn hele AOW en het grootste deel van een eventueel aanvullend pensioen. Er blijft een zakcentje over, dat is alles. Dat gebeurt al helemaal naar draagkracht. Die eigen bijdrage gaat naar de AWBZ en die betaalt het verzorgingstehuis.

Wel loskoppelen

De eigen bijdrage is in feite de betaling voor onderdak en eten. Het enige wat zou moeten veranderen is dat de huisvestings- en voedingskosten niet uit de AWBZ worden betaald, maar losgekoppeld direct door de patiënt – en dat bedrag is dan net zo hoog als de huidige eigen bijdrage. Het voordeel van ontkoppelen is dat het de zorgkosten verlaagt met een groot bedrag. Dat is dan wel virtuele winst, want aan de hoeveelheid geld die naar de zorginstelling gaat, verandert niets. Het is wel duidelijker. Maar het angstaanjagende verhaal van het NOS journaal: “ouderen gaan hun huisvesting en eten zelf betalen”, wat de suggestie wekt van grote extra kosten, klopt van geen kant. Zo staat het ook niet in de Zorgagenda. Het is wel lekker sensationeel.